| Статистика |
Онлайн всего: 14 Гостей: 14 Пользователей: 0 |
|
| Мой сайт |
 |
ՆՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ (ՀԱՅԵՐԵՆ) / НОВОСТИ (НА АРМЯНСКОМ)
|
| 16.03.2010, 10:04 |
Բաց նամակ Հայաստանի հանրապետության նախագահին, Ազգային Խորհրդին, իշխող
վերնախավին… և բոլոր նրանց, ում դեռ հուզում, անհանգստացնում է հայության
ճագատագիրը
Այսօր աշխարհում ստեղծված քաղաքական, տնտեսական,
սոցիալական իրավիճակը պահանջում է անհապաղ քայլերի դիմել, պաշտպանելու
համայն հայության շահերը, որտեղ էլ նրանք լինեն:
Եկել է օրը, որ արվի
այն ամենը, ինչ պարտավոր էր, բայց չէր արել անցյալ դարի 90-ականների սկզբի
ՀՀ «էլիտան»: Ժամանակն է, որ յուրաքանչյուր ոք իմանա իր դէրն այդ խնդրում՝
փոքրից մեծը, աղքատից հարուստը, գոծազուրկից գործատուն, նաեւ իշխանությունը
ձեռքում պահողներն ու, ընդհուպ մինչև Հայ Առաքելական Եկեղեցին:
Դա
ենք ուզում բոլորս, դա է պահանջում ժամանակը: Կատարեք առաջին քայլերը և
ժողովրդից պահանջեք նույնը: Հարկավոր է շտապ, գործնական, համարձակ
ԱԶԳԱՊԱՀՊԱՆ քայլեր կատարել մեր ազգի համար այս խրթին ժամանակահատվածում:
ԱԶԳԸ սպասում է: Պատմությունը արժանի գնահատական կտա և լավ, և վատ
գործերին:
Հայոց պետականության հիմնաքարը պետք է լինի համազգային
շահերից բխող գաղափարախոսության դիկտատուրան: Պարզապես ելույթներով,
կոչերով ու ինքնագովազդով ազգը չի համախմբվի, առավել ևս չի կառուցվի համայն
հայության լուսավոր ապագան, այլ ընդհակառակը, կունենա կործանարար
հետեւանք:
Հայրենակիցներ, եկեք ուշքի գանք, քանի դեռ ուշ չէ:
Տարբեր աղբյուրների տվյալներով աշխարհում հաշվվում է 10 միլիոն հայ, որից
7-7,5 միլիոնը ապրում է սփյուռքում: Այս թիվը շատ արագ ավելանում է, ցավոք,
ՀՀ-ից դուրս եկողների հաշվին: Սա մեծ ողբերգություն է և կարելի է համարել
Հայոց ցեղասպանության հաջորդ փուլը՝ մի քանի տասնամյակ հետո այդ 7,5
միլիոնից իրենց հայ կհամարեն ու հայ կզգան միայն յուրաքանչյուր տասներորդը:
Միայն վերամիավորված Հայրենիքը կկարողանա կանխել այդ լուռ
ցեղասպանությունը: Այս ամենը հայ ժողովրդի հանդեպ թուրքերի կազմակերպած,
նախօրոք ծրագրված Հայոց ցեղասպանության հետևանքներն են, տվյալ ժամանակի
«աշխարհի տերերի» լուռ մասնակցությամբ: Եվ այսօրվա մի կտոր Հայոց հողի վրա
կազմավորված ՀՀ-ը նման է գլադիատորական արենայի, որտեղ հանդիսատեսի
դերերում «աշխարի տերերն» են` իրենց երկակի ստանդարդներով, սեփական շահերից
բխող խղճուկ օգնություններով ու խորհուրդներով, իսկ իրար ոչնչացնողի դերը
պարտադրված է հայ ժողովրդին: Եվ ամէնասարսափելին այն է, որ հայը պատրաստ է
ինքնավոչնչացման` մի կտոր հացի համար. վերնախավը ներքևիններին և հակառակը:
Բայց ով է այդ իրավիճակի մեղավորը, առաջին հայացքից իհարկե մենք: Այո մեր
մեղքի բաժինն էլ պակաս չի, բայց դա արդյունքն է այն իրադարձությունների,
որոնք տեղի ունեցան անցյալ դարում մեր իսկ սեփական ՀԱՅՐԵՆԻՔՈՒՄ: Եվ այդ
տխուր հետևանքները վերացնելու ճանապարհին արդարացված կլինի օգտագործել
բոլոր հնարավոր և նույնիսկ անհնարին, պաշտոնական և ոչ պաշտոնական
միջոցները: Այո ուժեղին, հաղթողին ընդունում և գնահատում են` չդատելով:
Գնահատում են նաև համարձակին, առավել ևս, երբ նրա գործն արդար է: Ուրեմն
ժամանակն է վստահելու մեր իսկ սեփական ուժերին:
Երբ ինքներս ոչինչ
չենք ձեռնարկում մեր ժողովրդի բարեկեցության համար, ապա ինչպես կարող ենք
դա պահանջել օտարներից: Դա նրանց մոտ, մեղմ ասած, միայն ծիծաղ կարող է
առաջացնել:
Սիրենք սեփական ՀԱՅՐԵՆԻՔԸ ոչ թե առանց հայի, այլ հայերով հանդերձ:
Ժամանակն է ոչ միայն խոսել, այլև, փոխվել ու գործել.
1. Օրենսդրորեն Հայաստանի Հանրապետությունը վերանվանել Արարատյան Հայկական
Հանրապետություն, միաժամանակ պաշտոնապես տարանջատել Արարատյան Հայկական
Հանրապետություն և Հայաստան հասկացողություններն իրարից:
2.
Մինչև սույն թ. ապրիլի 24-ը հայ-թուրքական տխրահռչակ, նախապայմաններով լի,
դավաճանական արձանագրություններից անհապաղ հետ վերցնել ՀՀ
ստորագրությունները: Ձեր հոգու վրա մի վերցրեք միլիոնավոր հայերի հույսը
փարատող (որ մի գեղեցիկ օր հայկական լեռնաշխարհում նորից կհնչի հայոց խոսքն
ու երգը) այդ մեղքը: Դա Ձեր իրավունքների սահմաններից դուրս է: Նման
հարցերը լուծվում են միայն հանրաքվեի միջոցով: Առավել ևս` հայրենիքի մի
մասի հաշվին մյուսն ազատելը հարցի լուծում չէ: Ընդ որում լուծման խնդիր
մասը (Արցախը) մեծամասամբ ազատագրված է արյամբ` շնորհիվ հայրենանվեր
քաջազուն հերոսների, որոնք իրենց կյանքի գնով կերտեցին և այդպես էլ չտեսան
այդքան փափագած հաղթանակը: Մենք հավերժ պետք է հիշենք, թուրքը որտեղ էլ
լինի, ինչ անվան տակ և ինչ պայմաններում էլ ապրի, երբեք չի փոխվի, թեկուզև
500 տարի անցնի (կարմիր կովը կաշին չի փոխի):
Հայ-թուրքական սահմանի բացումը կարելի է կոմպեսացնել հետևյալ կարգով.
ելնելով այն հանգամանքից, որ ՀՀ պետական սահմանը հսկում է ռուսական կողմը և
ՀՀ երկաթգծի կառավարումը նույնպես ժամանակավոր իրականացնում է ռուսական
կողմը, ապա մնում է միայն սահմանամերձ գոտում կառուցել համապատասխան
լոգիստական կենտրոն համատեղ ձեռնարկության հիմունքներով, միաժամանակ
օրենսդրորեն թույլ տալ ռուսական Հարավ-Կովկասյան Երկաթգծին իրականացնելու
բեռնափոխադրումներ ՀՀ, նախապես (ռուսական կողմը) պայմանավորվելով թուրքական
կողմի հետ: Բեռնափոխադրումների հարցը հեշտ կլուծվի, ինչպես ասում են՝ և
գայլերն են կուշտ, և գառներն են կենդանի մնում: Այս պահին այս տարբերակը
հարցի լուծում է՝ ձեռնտու և ՀՀ գործարարներին և, առավել ևս, հայ ժողովրդին:
3. Ընդունել հատուկ որոշում և այդ որոշման համաձայն պաշտոնապես
դիմել աշխարհի բոլոր պետություններին, որպեսզի նրանք պաշտոնական
գնահատական տան (ովքեր դեռ չեն հասցրել գնահատել) 20-րդ դարի առաջին
ցեղասպանության`Հայոց Մեծ Եղեռնի կապակցությամբ:
4. Օրենսդրօրեն
ԱԳՆ-ին զրկել հայ-թուրքական հարաբերություններին վերաբերող հարցերով
ընդհանրապես զբաղվելուիրավունքից` այնքան ժամանակ, քանի դեռ այդ
հարաբերությունները վերջնական լուծում չեն ստացել և դեռևս թուրք ու հայ
ժողովրդներիի միջև չի ստորագրվել խաղաղության պայմանագիր:
5.
Միաժամանակ կազմավորել Հատուկ Կոմիտե (ՀԿ), որի գործունեության ոլորտը պետք
է հանդիսանա Հայոց Հարցի լուծումը (հայ-թուրքազերական հարաբերություններին
վերաբերող բոլոր հարցերը): Այն օժտել մեծ լիազորություններով ու
կարողություններով, որ իր աշխատանքի ընթացքում դիմակայի բոլոր խանգարիչ
հանգամանքներին: Դա պետք է ամրագրվի օրեքով:
ՀԿ-ն ենթակա պետք է լինի միայն ՀՀ Ազգային Խորհրդին ու հայ ժողովրդին:
Կոմիտեի նախագահ նշանակել Արա Պապյանին: Այսօրվա դրությամբ այդ պատասխանատու գործի համար ամենահարմար թեկնածուն Ա. Պապյանն է:
ՀԿ-ին կից կազմավորել խումբ, բաղկացած ՀՀ և աշխարհասփյուռ հայության և ոչ
միայն հայ մասնագետ-փորձագետներից, որը պաշտոնապես կզբաղվի համապատասխան
փաստաթղթերի հավաքագրմամբ, որպեսզի մոտակա տարիներին միջազգային
ատյաններում ապահովի Հայոց մեծ եղեռնի իրավական առաջխաղացումը: Դրա
արդյունքում, մոտ ապագայում, մենք պետք է ստանանք Աստծո պարգևով մեզ
պատկանող մեր պատմական հայրենիքը` Հայկական լեռնաշխարհը, որը հայ ժողովրդի
հազարամյակների բնօրրանն է, և այս պահին օկուպացված է Թուրքիայի կողմից: Դա
է պահանջում ոչ միայն այսօրվա ՀՀ պետական ու ազգային շահերը, այլև Համայն
Հայության ազգային շահերը: Դա կլինի հայության վերջնական վճռորոշ
հաղթանակը:
Հայ-թուրքական հարաբերություններում հիմք ընդունել
Վ.Վիլսոնի իրավարար (վճռաբեկ) որոշումը, որն ըստ բազմաթիվ ծանրակշիռ
փորձագետների, այսօր միակ իրավական փաստաթուղթն է, որով և որոշված է
հայ-թուրքական սահմանագիծը:
|
|
Категория: Мои файлы | Добавил: esthaylraber
|
| Просмотров: 469 | Загрузок: 0
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
|