| Статистика |
Онлайн всего: 7 Гостей: 7 Пользователей: 0 |
|
| Мой сайт |
 |
ՆՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ (ՀԱՅԵՐԵՆ) / НОВОСТИ (НА АРМЯНСКОМ)
|
| 10.03.2010, 14:35 |
«Լարսով մեկ գնդակ էլ (?!) չենք անցկացնի
Մարտի մեկին Լարսի սահմանային-բացթողման կետի բացումը Վրաստան-Ռուսաստան
սահմանի վրա մեծ կրքերի բորբոքում է առաջ բերել: Կարծիքները տարբեր են:
Ներկայացնում ենք Իրակլի Ալադաշվիլու հոդվածը, որ հրապարակվել էր «Կվիրիս
պալիտրա» շաբաթաթերթում:
Լարսի սահմանային-բացթողման կետի բացումը տարբեր կարծիքներ է առաջացրել հասարակության շրջասնում:
Վրացական ընդդիմության մեծ մասը դրան կտրուկ դեմ է, քանզի, նրանց
կարծիքով, Ղազբեգի շրջանում իրավիճակը սրելու իրատեսական վտանգ է
առաջանում: Գոյություն ունի նաև այլ տեսակ սպառնալիք, որը կարող է կապված
լինել Լարսից ռուսական սպառազինություն Հայաստան փոխադրելու հետ: Այս
հարցով, Վրաստանից ավելի վրդովված է Ադրբեջանը, ինչը միանգամայն հասկանալի
է:
Պաշտոնական Բաքուն Լարսի սահմանային-բացթողման կետի բացման
կապակցությամբ ոչմիանշանակ հայտարարություն արեց՝ եթե Լարսի միջով
Ռուսաստանից Հայաստան զենք մտնի, Ադրբեջանը կձեռնարկի համապատասխան
միջոցներ:
Բաքվի հայտարարությանը անմիջապես պատասխանեց Վրաստանի
արտաքին գործերի նախարարը՝ որ Ռուսաստանից մեկ գնդակ էլ թույլ չի տա
տեղափոխել:
Մեր երկրի արտաքին գործերի նախարարը, ճիշտ է, խորհրդային
ժամանակաշրջանում աշխատում էր ռազմավարական միջուկային սպառազինման
վերահսկման բնագավառում էր , սակայն փոքր անճշտություն այնուամենանիվ
թույլ տվեց. կրակած և համապատասխանաբար արդեն օգտագործած գնդակների
փոխադրում Ռուսաստանից Հայաստան իրավամբ հարկավոր չէ: Այլ գործ է տարբեր
տրամաչափի փամփուշտների և մարտական նշանակության (այդ թվում արկեր և
հրթիռներ) ծախսային նյութի մատակարարումը:
Երևանում շատ լավ գիտեն,
որ վերջին տարիների ընթացքում Ադրբեջանը սպառազինվում էր գամալներով:
Բաքուն ինտենսիվորեն գնում էր մարտական տեխնիկա և զենք Ուկրաինայում,
Յուշչենկոյի նախագահության ժամանակ (երևի նոր նախագահ Յանուկովիչը դրան
դեմ չի լինի): Այս սպառազինության փոքր մասը ռազմա-տրանսպորտային
ինքնաթիռներով Ուկրաինայից տեղափոխվում էր Ադրբեջան: Իսկ մեծ մասը ծովային
բորաններով՝ անցանավերով, Նիկոլաևից և Օդեսայից Փոթի էր ժամանում:
Այնտեղից երկաթուղային էշելոններով , Վրաստանի ողջ տարածքով, Ադրբեջան էր
փոխադրվում: Օրինակ, վերջին երկաթուղային փոխադրւմներից մեկը՝ այս
ճանապարհով Ադրբեջանի սահմանային զորքերը Ուկրաինայից համեմատաբար հնացած
БТР-70 տիպի զրահատրանսպորտյորներ և АК-74 տիպի ավտոմատների
քանակություններ ստացան (մենք գիտակցաբար չենք ճշգրտում թվերը):
Դրանից հետո Երևանը, բնական է փորձում է ինքն էլ ավելացնել զինանոցը,
քանզի անհրաժեշտ ծախսային նյութերը՝ փամփուշտներ, արկեր, հրթիռներ,
ականներ, երբեք ավելորդ չեն: Ոչ-ոք չգիտի, հնարավոր պատրերազմը որքան
ժամանակ կշարունակվի և կլինի՞, թե ոչ մարտական արկերը լրացնելու ժամանակ և
հնարավորություն:
Հայաստանի գլխավոր ռազմական մատակարար շարունակում
է մնալ Ռուսաստանը: Ճիշտ է, Ռուսաստանի դեպի Հայաստան տանող ցամաքային
ճանապարհը Ադրբեջանի միջով վաղուց փակ է (ինչպես մինչև այժմ նաև Վրաստանի
միջով), սակայն սպառազինում Հայաստանը Ռուսաստանից այնուամենանիվ ստանում
է: Դրա համար Երևանը կիրառում է Վրաստանի օդային տարածքով անցնող օդային
մայրուղին:
Պատկերացրեք, Ռուսաստանից Հայաստան է թռչում Ил-76 տիպի
տրանսպորտային ինքնաթիռ: Այն Վրաստանի օդային տարածքից ճանապարհում է
տեղաշարժի դիսպետչերը և չի էլ կասկածում, որ այն АК-74—ի համար անհրաժեշտ
մինչև 40 տոննա փամփուշտներ է տանում:
Սա դեռ ոչինչ, քանզի այն
Հայաստանին պատկանող ինքնաթիռ է և Երևանը որավունք ունի իր երկիր ներկրել
զենք:
Վատթարն այն է, որ Վրաստանի միջով անցնող օդային մայրուղով
թռչում են Ռուսաստանի զինված ուժերի Ил-76 և Ан-12 տիպի ռազմա-
տրանսպորտային ինքնաթիռներ և Ռուսաստանից՝ Հայաստան զենք և մարտական
տեխնիկա են փոխադրում Հայաստանում տեղաբաշխված Գյումրիի 102-րդ
ռազմակայանի ուժեղացման համար:
Դրանում համոզվելու համար բավական է
տեսնել Հայասստանի մայրաքաղաքին մոտ, «Երևան-Յուժնի» (Էրեբունի) ռազմական
օդանավակայանը, որտեղ ռուսական МиГ-29 տիպի կործանիչների հետ միասին
մշտապես գտնվում են 2-3 ռուսական ռազմա-տրանսպորտային Ил-76 տիպի
ինքնաթիռներ:
Դրանով ուզում եմ ասել, որ եթե Ռուսաստան-Վրաստան
պատերազմից հետո էլ չկարողացանք վերացնել Վրաստանի օդային տարածքով
Ռուսաստանից Հայաստան Ռուսաստանի զինված ուժերի ռազմական-տրանսպորտային
ինքնաթիռների առանց ստուգելու թռիչքը, միանգամայն հնարավոր է, որ ժամանակի
ընթացքում իրականացվի Լարսի սահմանային բացթողման կետի միջով Ռուսաստանից
Հայաստան ռազմական նշանակաության բեռների տեղափոխում:
Հետաքրքրիր է,
կմերժի՞, թե ոչ Վրաստանի իշխանությունը Երևանին, եթե նա պաշտոնապես դիմի
Թբիլիսիին՝ Հայաստանի զինված ուժերի հետաքրքությունների համար,
Ռուսաստանից Լարսի միջով Հայաստան ռազմական և երկակի նշանակության բեռներ
փոխադրելու հարցով:
Չգիտեմ ինչու, կարծում եմ , որ պատասխանը դրական
կլինի, որը կարդարացնեն երկու երկրների միջև բարեկամական և գործընկերային
հարաբերությունների հաստատման անհրաժեշտությամբ:
Դա, պարզ է,
Ադրբեջանին շատ կզայրացնի, ինչին կարող է հետևել Բաքվի և Թբիլիսիի միջև
հարաբերությունների սրում:
Թերևս մյուս կողմից, Երևանին էլ մնում է
հակա-փաստարկ՝ եթե Ադրբեջանը կարող է Ուկրաինայում գնած զենքը տարանցիկ
երկաթուղով փոխադրել Արևմուտքից Արևելք՝ ողջ Վրաստանի միջով, այդ դեպքում
Հայաստանը ինչու չպետք է ունենա Հյուսիսից Հարավ՝ Վրաստանի ավտոմոբիլային
ճանապարհով Ռուսաստանում գնած զենքը փոխադրելու իրավունք:
Այս
դեպքում Վրաստանի իշխանությունը, ներկայիս ծանր իրատեսություններից
ելնելով, երկրի ռազմավարական հետաքրքրությունների համար ամենաընդունելի
տարբերակը պետք է ընտրի, այսինքն՝ թույլ չտալ ռուսական ռազմակայանի
ուժեղացում Հայաստանում՝ մեր հարավային սահմանի մոտ:
Թերևս, վերջին տարիների փորձից ելնելով, նման բանի հույս քիչ է մնում:
Իրակլի Ալադաշվիլի
Ամենշաբաթյա թերթ «Կվիրիս պալիտրա» 9-03-10
Susana Kachatrian
|
|
Категория: Мои файлы | Добавил: esthaylraber
|
| Просмотров: 393 | Загрузок: 0
| Комментарии: 2
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
|